Cuzco & Ninos Hotel

Slecht geslapen dus. Om half 9 bleek dat Daan en Myrthe wel wilden skypen, Myrthe was met vriendinnetjes net uit school en Daan werkte thuis. Dus in bed met hen geskyped. Myrthe leek wel verbaasd mij nog zo onuitgeslapen in bed te treffen. Communiceren met skype is wel leuk maar toch wat vreemd; je zit maar naar elkaar te kijken terwijl er weinig te zien is eigenlijk. Later met Daan nog verder gekletst tot bijna 10 uur en moest ik opschieten om nog ontbijt te krijgen (overal altijd platte broodjes met jam / boter, thee en verse juice).

‘s ochtends op de Plaza de Armas een tour zitten regelen terwijl intussen er muziek klonk en allerlei dansgroepjes op straat hun traditionele dansen vertoonden. Een kleurige vrolijke boel.

Trouwens je hoort zowieso heel veel muziek overal in Peru, in Huancayo en Lima meer Salsa, hier in Cuzco hoor je meer traditionele panfluitbandjes op straat, vooral voor de toeristen blijkbaar.

Rondgelopen, gewinkeld en een enorme grote ciabatta met kip, ei, tomaat en avocado gegeten weer een van de weinig terrasjes aan een plein, lekker maar ik was redelijk geveld daarna. Maar wou toch de berg op naar een Inca site. Dat ging traag en m'n benen waren als lood, maar uiteindelijk boven met mooi uitzicht. De Inca site vereiste een heel duur ticket wat voor meer sites te gebruiken was maar waarvoor ik geen tijd meer had. En ik was er ook te moe voor, dus ik ging liever in het gras zitten om van het uitzicht te genieten.

Daarna weer terug Cuzco city in naar de volgende site: Qorikancha. Een heel mooi koloniaal bouwwerk met perfect gebouwde Inca muren er nog in.

Om 17 uur had ik een afspraak bij het Ninos Hotel. Dit is een van de twee hotels waarvan alle opbrengst gaat naar de opvang en zorg voor arme kinderen in en rond Cuzco. Een Nederlandse vrouw 'Jolanda' heeft 15 jaar geleden tijdens haar reis in Peru verwaarloosde arme kinderen letterlijk uit de goot gehaald, geadopteerd en is met hen in Cuzco bijven wonen. Inmiddels heeft ze op 5 lokatie's een dagopvang voor 600 kinderen gerealiseerd waar ze eten, drinken, gezondheidszorg, douche, aandacht en liefde krijgen, op voorwaarde dat de kinderen naar school gaan. Een stuk of 20 kinderen is geadopteerd door locale pleegouders.

Dit lijkt dus veel op de opvang waar ik was in Huancayo, maar dan groter, verdeeld over meerdere plekken, met meer betaald personeel, maar zonder overheidsgeld. Het geld komt uit de inkomsten van het hotel en van donaties. Ik heb een rondleiding gekregen door een van de 5-6 opvang huizen wat er goed uitzag. De kinderen waren al naar huis, maar dagelijks komen hier zo'n 70 kinderen. Ze vieren er ook kerst, verjaardagen maar inmiddels ook Sinterklaas.... Ik was inmiddels overtuigd dat dit ook een heel goed project voor straatkinderen was.

Omdat ik dankzij ons afding-talent nog redelijk wat geld over heb gehouden na al onze kleding aankopen in Huancayo en het overige geld ook aan straatkinderen in Cuzco wou besteden, heb ik 200 euro gestort in de Ninos Foundation. Jolanda, die er nu niet was, zal tzt contact met mij opnemen om een evt gewenste besteding van het geld te bespreken.

(en hebben ze er 135 onderbroeken van gekocht)

's Avonds had ik nog steeds geen honger na die enorme lunch van vanmiddag en had ook geen zin om eruit te gaan want moest ook m'n volledig na-Inca-trailse chaos weer in m'n rugzak zien te krijgen, dus mijn diner bestond uit een pak crackers en een grote fles bier.

Best lekker een keer 'thuis' te eten..

Bijkomen in Cuzco

Toch niet lang geslapen, al om 5 uur dankzij gewenning aan de onchristelijke wektijden tijdens de Inca Trail. Dus maar weer eens schrijven en weblog geupdate om mijn mega-achterstand weg te werken. En stijve kuiten! Maar niet zo erg als toen nadat we op Bali de hoogste vulkaan hadden op- en afgeklommen in een nacht.

Dus vandaag maar een relaxte dag in Cuzco.

's Ochtends naar het Inca Museum en het museum van Pre-Colombian Art. Een hoop potten en sieraden. De mummies waren het meest indrukwekkend; vastgebonden of in een pot gestopt met nog een uitdrukking op het gezicht van vreselijk lijden. Ook een moeder en baby mummy.. .

Daarna koffie en pannenkoek in het wijkje San Blas gegeten, toen opschieten naar mijn hostel Quarichaska omdat ik zou gaan skypen met de familie. Myrthe was nog bezig met avondvierdaagse maar Daan en Luuk waren online. Voor het eerst geskyped. Luuk had erg veel lol en lag een uur lang in een deuk en Koe vlood regelmatig door het beeld. Echt een fatsoenlijk gesprek voeren lukte niet erg, Luuk zat te keten bij Daan op schoot en regelmatig zat ie aan de laptop waarop het beeld regelmatig wegviel, maar hij vond het zo te zien erg leuk om mij te zien (en andersom). Hij begrijpt goed dat ik in Peru zit en dat ie nog 7 nachtjes moet slapen voordat ik thuiskom. Leuk om het thuisfront weer eens te zien!

De hele dag door Cuzco gelopen zonder al te veel doel. Gelunched aan Plaza San Fransisco, regelmatig aangeklampt door verkopers, hier en daar wat gekocht en wat gekletst met wat locals. Verder wat souvenirjacht in de duizenden handicraft winkeltjes.

En toen was het tijd voor de Full-Body massage!

Een lief stevig meisje van 19 die me op straat aansprak was een officieel masseuse dus dat leek me wel wat en benieuwd wat me te wachten stond. In elk geval een knusse ruimte met wierrook en wat gordijnen voor de privacy enzo en met sfeervolle maar wel erg softe panfluitmuziek van vooral Beatles covers. Eenmaal bijna naakt op het massagebed toch voor de zekerheid even gechecked of het meisje er nog was en er niet ineens een enorme Inca op me ging zitten...

Een uur later was ik weer een herboren mens en lijk ik minder spierpijn te hebben.. en dat voor 4 euro..!

Lama gegeten in een gezellig tentje en een paar kaarten geschreven. Daarna te lang achter de laptop waardoor ik niet kon slapen en later maar weer verder ging met foto's uploaden. Dit is wel de eerste en laatste keer dat ik een weblog bij houd! Maar wel erg de moeite waard vooral omdat iedereen het ook leest. Dus ik ga nog eventjes door...

Machu Picchu

Om half 4 wakker gemaakt en met krakende botten mezelf uit de tent gewerkt. Na het ontbijt in de met TL verlichte eetzaal lukte het wel weer. Dus met volle moed rugzakken weer op en door het donker met hoofdlampen op naar Machu Picchu om de eerste zonnestralen erop te zien vallen en er te zijn voordat de dagjes-meute er zou zijn. Het zou nog zo'n 2 uur lopen zijn. Maar na 100 m moesten we alweer stoppen: Gate closed..! Blijkbaar moet er altijd een Ork met de sleutel komen om de Gate open te doen en tickets te controleren, maar die lag zeker nog te slapen. Dus iedereen (een lange rij van verschillende groepen) ging maar weer liggen op z'n rugzak en eindelijk na zo'n 45 min konden we er door. Waren we daar zo vroeg voor op gestaan?!

Inmiddels was het al bijna half 6 en leek het wel een marathon, iedereen stapte flink door over de smalle paadjes. Tussendoor ook nog een keer m'n enkel verzwikt; alweer omdat ik zat te kletsen met een van de Nederlanders tijdens het lopen! Maar het viel mee, ik kon na een minuutje weer normaal lopen.Het werd al lichter, maar het was behoorlijk bewolkt. Uiteindelijk bereikten we de Zonnetempel vanwaar in principe de zon op Machu Picchu op de andere berg zou moeten schijnen. Iedereen installeerde zich op deze bijzondere Inca tempel om vooral naar wolken te kijken.. van Machu Picchu was voorlopig nog geen sprake. Blijkbaar heb ik in de nacht ervoor toch iets gedaan waar de Zonnegoden niet helemaal van gediend waren, want het bleef bewolkt... Wel weer een mooie groen-gouden kolibri gezien, maar daar kwamen we niet voor.

Toen er na lange tijd nog steeds geen verandering leek te komen, zijn we verder gaan lopen naar het volgende viewpoint. De zon was allang op, maar wij stonden nog boven de wolken waaronder Machu Picchu zich nog steeds schuilhield. En toen iedereen achter en onder een Inca tempel zijn plas had gedaan en het al op had gegeven...verdwenen de wolken en kwam langzaam maar zeker Machu Picchu tevoorschijn...joehoe..!

Wat een prachting en enorm Inca complex! En langzamerhand kwamen ook de bergen tevoorschijn die er hoog omheen uitdoemden wat het hele plaatje compleet maakte. Na de nodige foto's liepen we weer wat verder naar het volgende uitzichtpunt en langzamerhand kwam het wereldwonder steeds dichterbij. En het werd steeds mooier en uiteindelijk ben je binnen het grootste Inca complex van de wereld, maar moet je wel nog naar de officiele ingang en je rugzakken inleveren. Inmiddels stroomde het ook aardig vol met bussenvol frisse piekfijn geklede dagjesmensen, waaronder teveel Amerikanen en uiteraard ook Japanners en Chinezen. En dat terwijl het nog maar 9 uur was. Wel grotendeels op wandelschoenen dat viel alweer mee. Voor ons, inmiddels bijna getransformeerd tot holbewoners met nog steeds een stok in onze handen, was dit weer ons eerste contact met de buitenwereld, da's wel weer flink wennen geblazen... We kregen een rondleiding van Saul, die met zijn kleurige muts vol kraaltjes en vlechten meer dan ooit op een echte Inca-afstammeling leek en trots verteld over zijn voorvaderen en over de Condor, de Puma en de Snake die allemaal zijn eigen betekenis hebben in het Inca geloof. Deze zie je, met een beetje fantasie, steeds terug in de stenen configuratie van Machu Picchu. Veel terrassen, vormen van huisjes maar dan zonder dak, tempels, kamertjes, gangetjes etc. Voor de gezelligheid lopen er ook een paar lama's rond. En alle uitzichten zijn indrukwekkend.

Na 3 dagen een flinke trekking achter de rug gehad te hebben was dit wel een prachtige afsluiting en vergeet je even je stijve kuiten en vermoeide schouders. Ik zou ook iedereen aanraden die een redelijke conditie heeft om de Inca Trail te lopen omdat dit een zoveel grotere beleving is dan wanneer je een dagretourtje naar Machu Picchu koopt.

Inmiddels was het bijna 12 uur en was iedereen behoorlijk moe, dus iedereen had het wel gezien en zijn we met een van de af- en aanrijdende lokale bussen afgedaald naar Aqua Calientes, het kleine stadje beneden aan de berg van Machu Picchu. We zouden daar gezamenlijk in een restaurantje gaan lunchen. Een klein stadje met rondom het spoor winkeltjes terrasjes, maar erg toeristisch. De Amerikanen bestelden zonder uitzondering een enorme hamburger en de rest, wij nederlanders aten gewoon een menu. Alleen de biertjes kwamen tussen de nationaliteiten overeen.

Hierna namen we afscheid van onze gidsen Saul en Judith, die inmiddels ook aardig moe waren. We hadden treintickets naar Cuzco gekregen, maar die gingen pas om 16:45 en aangezien het te kort tijd was voor de hot spring waar je ook weer een berg voor op moest klimmen en te lang was om te blijven zitten, is iedereen wat gaan rondlopen. Heb zelfs nog een boekje zitten lezen in een restaurantje met een flinke papaya-juice. Daarna zaten we bijelkaar in de trein, die reed bepaald niet snel en zou uiteindelijk er 3.5 uur over doen over 80 km... In het begin was het nog mooi uitzicht, maar al gauw werd het donker. Een biertje en een boel chips zorgden voor wat vertier en verder gezellig gekletst met Carolien, een van het NL vriendenclubje.

Pas rond 21:30 was ik weer in Cuzco in m'n hostel, na eerst hartelijk afscheid te hebben genomen van m'n ‘Inca-trail vrienden' uit Beverwijk e.o. Mijn spullen lagen nog opgeslagen in het hostel en kon daar weer een nieuwe fijne kamer betrekken. Heerlijk en warm douchen! Wel honger, zin in soep met rijst, maar het was inmiddels al na tienen en aangezien niks kon vinden wat nog gezellig was ben ik met heel veel tegenzin de Mc Donalds ingelopen. Dat duurde allemaal erg lang en had geen zin om nog een minuut langer daar te zijn, dus met take-away teruggelopen, eerst verkeerd gelopen maar uiteindelijk weer in m'n kamer en was toch blij met m'n koude frites en hamburger die ik gezellig voor de TV in bed heb opgegeten...

Wat zal ik lekker slapen!

De Inca Trail (dag 3)

Al om 5:30 uur wakker gemaakt en mijn slaperige humeur verdween als sneeuw voor de zon toen ik een kop coca-thee op bed aangeboden kreeg. Dat krijg ik thuis nou nooit;). Verder kreeg iedereen een teiltje warm water om je te wassen. En het regende niet meer! Vandaag zou het de zwaarste en langste dag worden, zo'n 11 km en naar 4230 m klimmen. En alles wat je omhoog klimt moet je ook ooit weer afdalen, dus eenmaal boven ben je nog lang niet uitgewandeld!

Na het ontbijt werden we geintroduceerd aan de dragers: 12 dragers voor ons (11) + 2 gidsen. Dit gaat een hele luxe kampeervakantie worden! Trouwens, bijna iedereen draagt zelf zijn eigen rugzak met kleren, slaapzak en drinken, etc. dus zo'n 10kg. Allen de oudere Amerikanen hebben een drager voor hun spullen, dus ben blij dat ik ook gewoon zelf m'n spullen draag.

Saul heeft uitgelegd hoe we coca bladeren moeten kauwen en dan vervolgens in je wang te stoppen. Het verdooft je wangen en je kunt er later wat blaadjes bij stoppen. Het helpt tegen hoogteziekte, dorst, maagklachten en zal last but not least ook wel stimulerend zijn. Iedereen die hard werk moet leveren kauwt coca bladeren hier. Dus ik zal ook maar een zak naar Astellas mee nemen....Gezien de klim van 2850 naar 4230 m die ons te wachten stond, stopten we onze wangen vol coca bladeren...

En die berg op was pittig... maar erg mooi. Overal hoor je vogeltjes of kikkers kwaken. Langs beekjes, kleine paadjes, kloven en door nevelwouden met geheimzinnige kronkelige takken vol met korstmossen en bromelia's. Een sprookjesbos. Deed me erg denken aan onze beklimming van de hoogste berg in Costa Rica, de Chirripo (3800m) 12 jaar geleden met Daan. De hele inca trail is met grote stenen geplaveid; de Inca's zullen zich bepaald niet verveeld hebben. Gelukkig was het niet glad, ondanks de regen van vannacht.

Ik liep vaak samen met de Nederlanders wat erg gezellig was. Maar als er flink geklommen moest worden dan bestond de communicatie vooral uit gezamelijk uitpuffen, ook gezellig. Af en toe liep ik ook stukken alleen omdat ik regelmatig fotostops moest houden. Inmiddels had ik wel een struik coca-bladeren nodig om vooruit te komen, maar zo lekker was het ook weer niet dus ging maar gewoon verder zonder pep-middelen.

Het oudere echtpaar liep al gauw mijlenver achter, hun zoon en onze andere vrouwelijke gids in opleiding bleef bij hen. Zij hadden voor de inca trail geoefend door af en toe een blokje om te lopen in Kansas city. (..).

Onze jongste van de groep, Dirk (USA) van 22 was als eerste boven op de berg van 4230m. In de loop van de dag leek hij steeds meer op Frodo. In deze prachige omgeving werd het Lord of the Rings gevoel steeds groter. Of was het de coca die z'n werk deed...?

Eerder zat ik me al enigszins te verheugen op een goed sigaret-moment daar boven op die berg, maar eenmaal boven was ik blij dat ik gewone frisse berglucht kon inhaleren en heb verder geen sigaret gebietst. Ook eindelijk wat lama's kunnen spotten onderweg, op enige afstand van onze lunchspot, die passen toch wel goed bij het plaatje!

We waren trouwens niet de enige op de trail, maar het viel mee totdat we het tentenkamp bereikten waar toch wel zo'n 250 man bleken te vertoeven. 250 man= 140 porters + 110 toeristen. Op de inca trail mogen max 500 man per dag lopen, dus het kan nog veel erger. Het was op zich ook niet druk, maar omdat zo'n 80% van de toeristen nogal luid sprekende Amerikanen zijn, voelt het toch aan als 500 man....

Weer heerlijk gedineerd. Daarna al om 20.30 naar bed (en nog even lezen). Het was flink koud in m'n tent op 3660m. Dus in de slaapzak met een fles gekookt water, lama- muts, sokken, lama-oversokken, thermo shirt, thermolegging, 2 truien en handschoenen van de C&A. Had het net niet helemaal koud.

En waar je vooral geen zin in hebt is de tent uit moeten om te plassen. ..WC 1 was een stuk naar beneden lopen, over een bruggetje een riviertje over en dan nog een stukje een donker bos in... WC2 was verder en naar boven ergens, maar ik had geen idee waar.. Het was dus pikkedonker overal. Tijdens de avondspits wil je nog wel die tocht ondernemen en evt je tanden daar zelfs nog poetsen. Maar om 3 uur 's nachts ga ik niet Jurassic Parc in om daar in een een tochtig vies hok boven een gat te gaan hangen..

Dus ik moest helaas plassen en dat werd dus 't bergje af plassen vlakbij de tent omdat toch iedereen sliep. Maar mijn darmen waren sinds die off-day in Huancayo nog steeds niet helemaal de oude dus die lekkere maaltijden moesten er ineens heel snel uit.... Maar dan niet pal naast onze tenten. Dus snel verkast, voorzover dat ging op 2 paar sokken op teenslippers en achter het huisje van de Inca Trail beheerder beland.. (sorry..). Ik vond het wel erg genant zo pontificaal langs een paadje naast zijn huis ...

De volgende dag hervatten we onze tocht en wel precies langs dat paadje..Tot mijn grote opluchting waren mijn sporen al weggehaald..

Wat fijn dat de trail zo goed onderhouden wordt!

Nog 20 km

Hoi pa,

Nog even geduld, deInca trailis3 dagen lopen en pas op dag 4, na46 km, komen we aan bij Machu Picchu. Dat is dan wel de slagroom op de taart...

En het uploaden van foto'sduurt nogal lang...

Liefs, Ellen

De Inca Trail (dag 2)

Al om 5:30 uur wakker gemaakt en mijn slaperige humeur verdween als sneeuw voor de zon toen ik een kop coca-thee op bed aangeboden kreeg. Dat krijg ik thuis nou nooit;). Verder kreeg iedereen een teiltje warm water om je te wassen. En het regende niet meer! Vandaag zou het de zwaarste en langste dag worden, zo'n 11 km en naar 4230 m klimmen. En alles wat je omhoog klimt moet je ook ooit weer afdalen, dus eenmaal boven ben je nog lang niet uitgewandeld!

Na het ontbijt werden we geintroduceerd aan de dragers: 12 dragers voor ons (11) + 2 gidsen. Dit gaat een hele luxe kampeervakantie worden! Trouwens, bijna iedereen draagt zelf zijn eigen rugzak met kleren, slaapzak en drinken, etc. dus zo'n 10kg. Allen de oudere Amerikanen hebben een drager voor hun spullen, dus ben blij dat ik ook gewoon zelf m'n spullen draag.

Saul heeft uitgelegd hoe we coca bladeren moeten kauwen en dan vervolgens in je wang te stoppen. Het verdooft je wangen en je kunt er later wat blaadjes bij stoppen. Het helpt tegen hoogteziekte, dorst, maagklachten en zal last but not least ook wel stimulerend zijn. Iedereen die hard werk moet leveren kauwt coca bladeren hier. Dus ik zal ook maar een zak naar Astellas mee nemen....Gezien de klim van 2850 naar 4230 m die ons te wachten stond, stopten we onze wangen vol coca bladeren...

En die berg op was pittig... maar erg mooi. Overal hoor je vogeltjes of kikkers kwaken. Langs beekjes, kleine paadjes, kloven en door nevelwouden met geheimzinnige kronkelige takken vol met korstmossen en bromelia's. Een sprookjesbos. Deed me erg denken aan onze beklimming van de hoogste berg in Costa Rica, de Chirripo (3800m) 10 jaar geleden met Daan. De hele inca trail is met grote stenen geplaveid; de Inca's zullen zich bepaald niet verveeld hebben. Gelukkig was het niet glad, ondanks de regen van vannacht.

Ik liep vaak samen met de Nederlanders wat erg gezellig was. Maar als er flink geklommen moest worden dan bestond de communicatie vooral uit gezamelijk uitpuffen, ook gezellig. Af en toe liep ik ook stukken alleen omdat ik regelmatig fotostops moest houden. Inmiddels had ik wel een struik coca-bladeren nodig om vooruit te komen, maar zo lekker was het ook weer niet dus ging maar gewoon verder zonder pep-middelen.

Het oudere echtpaar liep al gauw mijlenver achter, hun zoon en onze andere vrouwelijke gids in opleiding bleef bij hen. Zij hadden voor de inca trail geoefend door af en toe een blokje om te lopen in Kansas city. (..).

Onze jongste van de groep, Dirk (USA) van 22 was als eerste boven op de berg van 4230m. In de loop van de dag leek hij steeds meer op Frodo. In deze prachige omgeving werd het Lord of the Rings gevoel steeds groter. Of was het de coca die z'n werk deed...?

Eerder zat ik me al enigszins te verheugen op een goed sigaret-moment daar boven op die berg, maar eenmaal boven was ik blij dat ik gewone frisse berglucht kon inhaleren en heb verder geen sigaret gebietst. Ook eindelijk wat lama's kunnen spotten onderweg, op enige afstand van onze lunchspot, die passen toch wel goed bij het plaatje!

We waren trouwens niet de enige op de trail, maar het viel mee totdat we het tentenkamp bereikten waar toch wel zo'n 250 man bleken te vertoeven. 250 man= 140 porters + 110 toeristen. Op de inca trail mogen max 500 man per dag lopen, dus het kan nog veel erger. Het was op zich ook niet druk, maar omdat zo'n 80% van de toeristen nogal luid sprekende Amerikanen zijn, voelt het toch aan als 500 man....

Weer heerlijk gedineerd. Daarna al om 20.30 naar bed (en nog even lezen). Het was flink koud in m'n tent op 3660m. Dus in de slaapzak met een fles gekookt water, lama- muts, sokken, lama-oversokken, thermo shirt, thermolegging, 2 truien en handschoenen van de C&A. Had het net niet helemaal koud.

En waar je vooral geen zin in hebt is de tent uit moeten om te plassen. ..WC 1 was een stuk naar beneden lopen, over een bruggetje een riviertje over en dan nog een stukje een donker bos in... WC2 was verder en naar boven ergens, maar ik had geen idee waar.. Het was dus pikkedonker overal. Tijdens de avondspits wil je nog wel die tocht ondernemen en evt je tanden daar zelfs nog poetsen. Maar om 3 uur 's nachts ga ik niet Jurassic Parc in om daar in een een tochtig vies hok boven een gat te gaan hangen..

Dus ik moest helaas plassen en dat werd dus 't bergje af plassen vlakbij de tent omdat toch iedereen sliep. Maar mijn darmen waren sinds die off-day in Huancayo nog steeds niet helemaal de oude dus die lekkere maaltijden moesten er ineens heel snel uit.... Maar dan niet pal naast onze tenten. Dus snel verkast, voorzover dat ging op 2 paar sokken op teenslippers en achter het huisje van de Inca Trail beheerder beland.. (sorry..). Ik vond het wel erg genant zo pontificaal langs een paadje naast zijn huis ...

De volgende dag hervatten we onze tocht en wel precies langs dat paadje..Tot mijn grote opluchting waren mijn sporen al weggehaald..

Wat fijn dat de trail zo goed onderhouden wordt!

De Inca Trail (Dag 1)

Op tijd gewekt gelukkig, zelfs nog wat kunnen ontbijten en om 6:40 werd ik opgehaald uit m'n hotel door de gids en een bus met nog 11 andere fanatiekelingen. Rond 9 uur werden we er even uit gelaten in Ollantaytambo waar het best fris was en heb op de valreep een muts en sjaal van lama-wol gekocht, want ik dacht dat ik toch niet genoeg warme kleren bij me had. En ik slaap alleen in een tent... Tevens een wandelstok gekocht (=bezemsteel met geweven handvat), wat achteraf ook onmisbaar bleek te zijn. Snel nog een warme chocolademelk met een dikke pannenkoek met chocola naar binnen gewerkt om in elk geval vooruit te kunnen komen straks.

De bus reed verder door de middle of nowhere in over een smal zandpad en moest af en toe achteruit als er een tegenligger aankwam.. Naast ons een wild stromende rivier waar je niet in wilt vallen..

KM 82 (2550 m) was het startpunt van de Inca trail. Iedereen werd aan elkaar voorgesteld en ik zag het wel zitten met dit gezelschap met 4 Nederlanders (vrienden en een stel van ongeveer 50) en 6 Amerikanen (1 ouder echtpaar met zoon van 26 en een echte amerikaan met dikke buik en snor van 55+ met een vriend en een zoon van 22).

De eerste dag was niet al te zwaar; 6 km lopen met onderweg veel ezels (en poep), met of zonder indianen- vrouwtjes, nog wat gehuchtjes met cola en drinken te koop, paarden (en poep), kolibries, een wandelende tak, wat berg op en prima weer om m'n benen een keer te laten bruinen.

Rond 17 uur waren we bij ons kamp (2850 m), tussen een paar huisjes van de locals waar inmiddels de dragers alle tenten al hadden opgezet, aan het koken waren en ons ontvingen met limonade en een bakje warm water om je te wassen.

Om 18 uur was het theetijd: Thee + popcorn+ crackers in de gezamenlijke tent. En ja.. er waren zelfs klapstoeltjes en een lange tafel. Knus met een gaslamp. Om 19 uur was het diner: Rijst met lekkere beef en groenten! Ik ben nu al blij met de kok en alle porters!

De WC was nou niet echt om nou fijn gebruik van te maken: modderig, vies. Tandenpoetsen kon in een soort trog buiten, alles via hellinkjes en over stenen klimmen en alleen met zaklamp te vinden (maar wel vrij dichtbij). Desalniettemin was het al gauw gezellig want je leert elkaar snel kennen als je WC ervaringen kan delen.. Ik hoop in elk geval dat ik 4 dagen flinke verstopping ga hebben.

Dus geen 4 sterren ANWB camping, maar puur natuur.. ik heb er helemaal zin in!

's Nachts begon het ineens enorm te stortregenen.. en de volgende dag zou de zwaarste dag worden... Ik kon niet goed meer slapen en maakte me al zorgen hoe we door de stromende regen door de modder over een pas van 4230 m moest komen... Toen het eindelijk droog werd kon ik pas weer verder slapen. Hopende op een droge dag....

Naar Cuzco

Met de nachtbus 7 uur van Huancayo naar Lima waarin ik niet geslapen heb. Om 6:00 uur aankomst in Lima en een taxi naar het vliegveld genomen. En toen wilde ik pinnen... maar pasje zat niet in m'n portemonnaie! Een deja vu.. ik wist niet zeker of ie ergens in een broek diep in m'n rugzak zat, maar het was geen doen om nu te gaan zoeken: ik moest maar gauw de boel blokkeren!

Waarschijnlijk donderdag (tijdens mijn off-day) vergeten uit de ATM te halen, toen ik 3x moest pinnen om geld aan Eli en Neto en aan Adriana te geven. Nu was ook nog eens m'n mobiel leeg, lekker handig allemaal! Had nog wel een lader en adaptor bij de hand en uiteindelijk op een erg onhandige plek met ING gebeld, nadat ik een half uur op zoek moest naar het blokkeer nummer wat verkeerd in m'n mobiel stond. Hehe...! Gelukkig was m'n rekening niet geplunderd. Wel stom natuurlijk. Heb nu nog 1 gezamenlijke pas over waar ik wel heel zuinig op moet zijn nu.

Ik wist al een week eerder dat m'n vlucht naar Cuzco was veranderd van 9 naar 10 uur, maar nu ik er al om 7 uur was had ik geen zin om nog 3 uur te wachten, dus voor 15 dollar kon ik op de vlucht van 8:20 uur.

De vlucht naar Cuzco was al een voorbode voor mijn cultuurshock in Cuzco: het vliegtuig zat vol met blatende Amerikanen die grotendeels bejaard waren... ( 60+, grijs, flink opgedoft, veel praats en op groepsreis....)

Ik had al maanden geleden hostel Qorichaska gereserveerd en dat was een rustig family hostel rond mooie patios, fijne kamer, warme douche met een flinke straal , schoon, een TV en een zalig bed. En dat voor 15 euro. Ik was die luxe niet meer gewend!

Daarna even lopen naar het centrum van Cuzco, de Plaza de Armas. En toen vervolgde mijn cultuurshock: overal werd Engels om me heen gesproken, ik werd door honderden verkopers aangesproken en had het idee dat ik elk moment gerold kon worden. Nu had ik maar een half uur geslapen, dus mijn tolerantie niveau was behoorlijk beneden 0.

Desalniettemin: Cuzco is een prachtige stad! Het was heerlijk zonnig (maar koud in de schaduw, hoogte 3500m) en overal smalle straatjes met voornamelijk keitjes, veel handicraft winkeltjes en leuke restaurantjes. Wel dus te veel toeristen. Cuzco was tijdens de Inca periode (ongeveer 1100-1600) de belangrijkste stad van Peru. Echter toen de Spanjaarden kwamen werd een hoop Inca werk vernietigd en zijn er kerken bovenop gebouwd. Dus overal vooral koloniale, mooie gebouwen met vaak nog resten van Inca muren.

Heb een ‘Boleta turistica' gekocht om vervolgens in een rap tempo 5 prachtige kerken te bekijken. De Kathedraal & Basiliek, Iglesia San Blas en nog meer... Mooie tierelantijnen, beeldhouwwerk; het stikt van de beelden, goud, etc. Wel erg mooi, maar langer dan 10 min per kerk hoefde ik er ook weer niet te vertoeven.

Ik moest nog wel naar de travelagency Peru Planet waarbij ik mijn Inca Trail heb geboekt (al in Februari) voor een briefing. Ze waren meer dicht dan open, maar gelukkig waren ze weer om 17 uur open en had nu ook 100% zekerheid dat ik de 4-daagse Inca Trail naar Machu Picchu zou gaan lopen. Tenzij ik hier m'n benen vandaag nog breek over al die keien hier.

Dus daarna m'n rugzak half leeggehaald om zo licht mogelijk op stap te gaan, maar aangezien je wel je eigen water, kleren en wat snickers moet dragen, zat ik toch wel op bijna 10 kilo denk ik.

's Avonds met woordenboek en Lonely Planet in een leuk klein restaurantje een lekkere lama gegeten met een grote bier erbij. Wat lichaamsdelen in het spaans zitten leren, want die worden de komende dagen aan het werk gezet en handig als je nog eens een massage krijgt.

Te laat naar bed gegaan dankzij mijn geschrijf en geupload van foto's voor m'n weblog en de wekker op 4:45 uur gezet...

wilde ik pinnen... mnaar pasje zat niet in m'n portemonnaie! Een deja vu.. ik wist niet zeker of ie ergens in een broek diep in m'n rugzak zat, maar het was geen doen om te gaan zoeken: nu moest ik toch maar snel de boel blokkeren!

Waarschijnlijk donderdag (tijdens mijn off-day) vergeten uit de ATM te halen, toen ik 3x moest pinnen om geld aan Neto en Adriana te geven. Nu was ook nog eens m'n mobiel leeg, lekker handig allemaal! Had nog wel een lader en adaptor bij de hand en uiteindelijk op een erg onhandigeplek met ING gebeld, nadat ik een half uur op zoek moest naar het blokkeer nummer wat verkeerd in m'n mobiel stond. Hehe...! Gelukkig was m'n rekening niet geplunderd. Wel stom natuurlijk. Heb nu nog 1 gezamelijke pas over waar ik wel heel zuinig op moet zijn nu.

Ik wist al een week eerder dat m'n vlucht naar Cuzco was veranderd van 9 naar 10 uur, maar ik had geen zin om nog 3 uur te wachten, dus voor 15 dollar kon ik op de vlucht van 8:20. De vlucht was al een voorbode voor mijn cultuurshock in Cuzco: het vliegtuig zat volmetblatende Amerikanen die grotendeels bejaard waren... ( 60+, grijs, flink opgedoft, veel praatsen op groepsreis....)

Ik had al een hostel gerserveerd (Qorichaska) en dat was een rustig family hostel rond mooie patios, fijne kamer, warme douche met een flinke straal , schoon, een TV en een zalig bed. En dat voor 15 euro. Ik was die luxe niet meer gewend!

Daarna even lopen naar het centrum van Cuzco, de plaza de Armas. En toen vervolgde mijn cultuurshock: overal werd engels (amerikaans) om me heen gesproken, ik werd door honderden verkopers aangesproken en had het idee dat jik elk momentgerold kon worden. Nu had ik maar een half uur geslapen, dus mijn tolerantie niveau was behoorlijk beneden 0.

Desalniettemin: Cuzco is een prachtige stad! Het was heerlijk zonnig (koud in de schaduw, hoogte 3500m) en overal smalle straatjes met voornamelijk keitjes, veel handicraft winkeltjes en leuke restaurantjes. Wel dus te veel toeristen. Cuzco was tijdens de Inca periode (ongeveer 1100-1600) de belangrijkste stad van Peru. Echter toen de Spanjaarden kwamen is een hoop Inca werk vernietigd en zijn er kerken op gebouwd. Dus vooral koloniale, mooie gebouwen met vaak nog resten van Inca muren.

Heb een ‘Boleta turistica' gekocht om vervolgens in een rap tempo 5 prachtige kerken te bekijken. De Kathedraal & Basiliek, Iglesia San Blas en nog meer... Mooie tierelantijnen, beeldhouwwerk; het stikt van de beelden, goud, etc. Wel erg mooi, maar langer dan 10 min hoeft het van mij niet te duren.

Ik moest nog wel naar de travelagency Peru Planetdie mijn Incatrail heeft geboekt (al in Februari) voor een briefing. Ze waren meer dicht dan open, maar gelukkig waren ze weer om 17 uur open en had nu ook 100% zekerheid dat ik de 4-daagse Inca Trail naar Machu Picchu zou gaan lopen Tenzij ik hier m'n benen nog breek over al die keien hier.

Dus daarna m'n rugzak half leeggehaald om zo licht mogelijk op stap te gaan, maar aangezien je wel je eigen water en wat snickers moet dragen, zat ik toch wel op bijna 10 kilo denk ik.

's Avonds met woordenboek en Lonely Planet in een leuk klein restaurantje een lekkere lama gegeten met een grote bier erbij. Wat lichaamsdelen in het spaans zitten leren, die worden de komende dagen aan het werk gezet..

Te laat naar bed gegaan dankzij mijn geschrijf en geupload van foto's voor m'n weblog en de wekker 4:45 gezet...