Even er tussenuit

Ik loopwat achter met alles , maar ben nu inCuzco en moet er al over5 uurtjes weeruit om de Inca trail te gaan lopen...dus ga nu slapen! Kom pas woensdag weer terug, dus ben een tijdjeoffline.

XX

Ellen

Afscheid van Huancayo

Dag van het afscheid.

Voordat iedereen vertrok was het flink hectisch.Ik moest nog met Eli brieven ondertekenen om die doos met 25 kg spullen die via Astellas is gestuurd door de douane heen te krijgen. Dat had ik nog niet verteld, maar het is een hoop gedoe om die doos hier te krijgen. Deze week had Eli veel met DHL gebeld want ze hebben nog een scan van mijn paspoort nodig, nog een brief in het Spaans door mij ondertekend, allerlei verklaringen, het Astellas briefhoofd moest uitgelegd worden, addressring niet naar Carisma Peru maar naar alleen Eli en ze moest de enorme lijst met honderden dingen die erin zitten nog een keer laten overtypen en naar DHL mailen... Dus die doos is er nog niet. .

Iedereen ging rond 9 uur in een minibus om naar La Merced te gaan, ook Neto, Eli en Marife, mijn gastgezin. Ik kreeg nog een lift naar de worker kids omdat ze toch langs zouden komen.

Was niet leuk om afscheid te nemen.

Dit was ook mijn laatste dag in Huancayo en met alle kinderen. Gelukkig was het bij de worker kids een vrij gewone, rustige ochtend zonder poespas rond mijn afscheid. Om 12 uur met Rubby naar de burgemeester (alweer?? ). Van mij hoefde dat allemaal niet, ik heb hem nu echt wel vaak genoeg gezien, maar goed, ik ging wel weer braaf mee. Daarna door naar het centrum van Huancayo, ik voelde me een stuk beter dan gisteren en genoot van de vrijheid en de zon. Heb wat over de markt geslenterd, een trui van lama vacht voor Luuk gekocht en ook wat gebreids voor Myrthe om een begin te maken aan mijn souveinir jacht.

Overigens kan er van mij ook bijna een trui gebreid worden want ik ben m'n scheermes vergeten..

Het was weer flink zonnig en op de Plaza de Armas in het gras een lekker bladerdeeg broodje gegeten terwijl het drukke leven even aan mij voorbij ging. Er zijn hier geweldige pattiseria's met de meest smakelijke broodjes en wat ik ook nog vergeten te melden is, dat ik nog geen bruine boon gezien heb hier, maar de aller smakelijkste maaltijden (dus zonder bonen)..Peru is echt een land om uitstekend te kunnen eten.. Tot nu toe altijd veilig gevoeld, behalve in het verkeer. Elke auto of bus wil overal tussen en men toetert zich helemaal te pletter hier. Het verkeer is levensgevaarlijk, als voetganger heb je nooit voorrang en auto's en bussen snijden je continu af. Op zich kun je wel weer redelijk oversteken als je gelijk met andere auto's rechtdoor gaat, al is het toch vaak rennen. Ik snap niet dat kinderen zo oud als Luuk hier los lopen of bij hun moeder op de markt op de stoep vlak langs drukke wegen het hier overleven.

Terug naar mijn rustpunt in het park. Een mooi moment om Daan en Myrthe even te bellen, had ze al een keer eerder gesproken. Skypen is er nog niet van gekomen, de laptop staat thuis niet vaak aan volgens mij. Luuk lag al in bed, jammer die zou ik ook wel graag weer eens willen horen. Zo te horen ging alles goed thuis en had Myrthe weer een vriendinnetje te logeren en ze missen me gelukkig niet heel erg geloof ik.

‘s Middags naar Urpaycancha met Adriana. Ze had chips, crackers en cola meegenomen om een klein afscheidsfeestje voor mij te houden. De kinderen hadden bijna allemaal hun nieuwe outfit aan. Er werd muziek opgezet en er werd verder niet gewerkt maar wel een beetje gedanst. De kinderen hebben nog een paar liedjes voor me gezongen, heel lief.

We hebben uitgebreid gevolleybald daarna, vind ik steeds leuker en gaat me inmiddels ook veel beter af in de wei tussen de keien en de schapenkeutels. Er wordt ook altijd flink gekeet en gestoeid tijdens het spel, dus het is bepaald niet serieus maar die kids kunnen erg goed met de bal overweg. Op een gegeven moment renden alle kinderen gillend uit het veld, want er kwam een kudde koeien dwars door ons volleybalveld lopen.. gelukkig hebben ze niet op mijn tas gescheten, want die lag daar ook nog.

De koeien gingen in het stroompje drinken dus een mooi fotomoment, maar ineens hoorde ik een hoop gejoel want terwijl ik bezig was een close-up van een koe te maken, bleek dat er achter mij ineens ook koeien stonden... Dus ik schrok me een hoedje en maakte me uit de voeten en de kinderen lagen helemaal in een deuk. De herder trouwens ook.

's Avonds kwam ik in een leeg huis aan en ben mijn rugzak gaan inpakken om om 23:30 de nachtbus naar Lima te pakken. Met Green Day luid aan op mijn telefoon (wat ik laatste tijd wel vaker gezellig opzette) viel de leegte wel mee. Adriana zou mij rond 22:45 ophalen.Trouwens ik verbaasde me weer dat mijn familie nu voor 3 dagen weg wass en dat al het eten nog open en bloot in de keuken stond...

Mijn laatste avondmaal heb ik in een gezellig cafe genuttigd waar ik al eerder was geweest, met een Lonely Planet als gezelschap, maar eigenlijk was ik erg blij een avondje alleen te zijn. Na een uur of negen kwam er live muziek vanuit een ruimte iets verderop, Peruaanse Andes rockmuziek: fluit, panfluit, gitaren, basgitaren, mannen in poncho's. Hartstikke leuk!

Jazeker, dit klinkt echt een stuk beter dan de panfluitversie van de indianen op het Leidseplein...

Dus heb mijn laatste uur hier prima vertoefd. Toen ik thuis kwam om 22 uur stond Adriana al met haar bejaarde ouders op de stoep die voor de veiligheid ook meegingen met mij naar het busstation. Veel te vroeg dus...!! Ik moest nog douchen etc en de laatste dingen inpakken dus niet echt relaxed, maar die mensen hadden hopelijk alle tijd van de wereld dus die mochten beneden wachten tot 22:45 zoals afgesproken en toen hebben we een taxi naar het Cruz del Sur bussstation genomen. Wel lief dat ze me brachten.

Weer een eerste klas busreis met stewardess, snack, mega ligstoelen en TV, maar helaas geen bingo deze keer... Desondanks kon ik absoluut niet slapen, alleen het laatste half uur toen we al bijna in Lima waren....

Een off-day

Een off-day - donderdag 19 mei

The Day After

Na elk hoogtepunt komt meestal ook een dieptepunt en dat kwam vandaag...

Vanochtend vroeg wakker van wat buikpijn en daarop als een speer uit bed naar de WC ... verdere details laat ik deze keer maar achterwege..

Nu kwam het dan wel mooi uit dat ik al om 6:30 wakker was want dan kon ik gelijk naar beneden even het journaal kijken. Ik kijk hier verder nooit TV, maar deze keer wel want misschien kwam ik wel op TV! En inderdaad! Gelukkig het goede kanaal op het juiste moment gevonden en even later werden er stukjes en beetjes van gisteren verslaggegeven! Ik kwam ook nog enkele seconden pontificaal in beeld tijdens mijn ‘TV interview' waarin alleen mijn enige engelse zin werd uitgezonden en al mijn hakkelige Spaans eruit was geknipt (gelukkig maar); ik vond het maar niks om mezelf ingezoomd op TV te zien, maar voor de rest was ik gelukkig alleen maar uitgezoomd in beeld samen met verschillende kinderen en de burgemeester.

Leuk! Het journaal gehaald, toch nog een hoogtepunt vandaag!

Maar verder was het een redelijke off-day; ik voelde me zo slap als een vaatdoek, maar ben wel naar de kids gegaan met een hap Norit achter de kiezen en heb vooral gezeten in het zonnetje en weinig actie ondernomen. Hoefde eerst ook niet want ze kregen tandenpoets les. Ze vonden het ook leuk om gezellig naast me te zitten en heb de WC sessies gelukkig kunnen uitstellen tot thuis.

Tussen de middag thuis weinig gegeten, geen trek,maar het was wel weer gezellig met de Amerikanen. Nog een handwas incl. zwarte spijkerbroek gedaan in ijskoud water, maar wel met waspoeder. De wasserette hier tegenover is nl meestal dicht (en hier is geen wasmachine).

Daarna heb ik een keer niet achter m'n laptop gezeten maar ben in het parkje vlakbij in het gras een boekje gaan lezen. Voor het eerst. Ik had daar de hele middag wel willen blijven. Het is overigens al heel lang volop zonnig overdag en gelukkig ook 's nachts minder koud.

Maar om 15 uur moest ik naar de Urpaycancha kids, samen met Adriana en nu ook met Rachel er bij. Mijn Amerikaanse gezelschap 's middags wisselt elke dag. Soms hebben er een paar Spaanse les en dan gaan er weer 2 anderen weer met mij mee. Leuk en gezellig, ik leer ze zo ook wat beter kennen.

Vandaag gingen we 14 paar schoenen en joggingpakken aan deze kinderen uitdelen. Dit was niet zo georganiseerd zoals gisteren (lees: chaotisch) Rachel leerde ze nog wat Engels tussendoor en uiteindelijk had bijna iedereen wat nieuws aan. En blij dat ook deze kinderen waren!

Ze voelen gelijk een stuk frisser aan in hun nieuwe outfit. De jongens waren vooral blij met de stoere sneakers en de meisjes liepen trots in hun kleurige warme joggingpakken. Een enkel paar sneaker gaf ook nog licht als je er op liep; achteraf natuurlijk iedereen lichtgevende schoenen moeten geven, maar het was al lastig genoeg om uberhaupt de juiste maten te vinden.

Omdat niet alle kinderen er altijd zijn en sommigen niet meer komen en er ook weer nieuwe bij zijn gekomen, matchte niet alles dus heb Adriana later nog geld gegeven om nog wat extra te shoppen en deze dan de volgende dag dan te geven. Dat was dan ook geen probleem.

Ziezo.... in totaal 72 kinderen aan fatsoenlijke kleding geholpen deze week! Maar wat ben ik blij dat dit er op zit!!

Omdat we altijd terug gaan met een combi (minbus) en in het centrum uitkomen zijn we met z'n drieen nog even naar een trendy cafe-restaurant gegaan. Nu voelde ik me nog steeds niet lekker, maar ik had wel trek in bier ook met de gedachte dat bier misschien ook zou helpen tegen darmklachten. Adriana en Rachel hadden honger dus die bestelden wat te eten: frites en een sate spies van koeien HART....Koeienhart op een stokje leek me nou helemaal niks, maar de smaak was overwacht lekker, maar geef mij maar gewoon biefstuk en dat hart mag Timmie hebben. Dus ik hield het bij 1 stukje en had verder genoeg aan m'n biertje. Leuke gesprekken met de vrouwen onder elkaar..

Nu bleek dat iedereen in mijn huis, zowel mijn gastgezin als de Amerikanen morgen (vrijdag) naar La Merced gaan voor een lang weekend naar de jungle, dus dit was mijn laatste avond met iedereen. Al voelde ik me niet superlekker en was iedereen doodmoe en waren er ook anderen niet helemaal fit, toch zijn we met z'n tienen na het eten naar het centrum naar een leuk cafe gegaan om vooral ‘Pisco Sour' te proberen. Dat is een Peruaanse cocktail van Pisco en met o.a. limoen en geklopt eiwit. Was lekker! Maar omdat 1 Pisco Sour overeenkwam met 3 bier en ik niet langzaam kan drinken en geen zin had om ook nog misselijk te worden, heeft een van de jongens mijn laatste slokken opgedronken.

Het was een erg gezellige avond en het was leuk om een keer in een lokale leuke bar te zitten.

Jammer dat ik ze maar maar een kort weekje heb meegemaakt, anders hadden we vast nog meer gezellige Pisco Sour avondjes gehad..!

Verder hoopte ik ook dat de hoeveelheid alcohol in de Pisco Sour een bacteriedodende werking in mijn wat lijf zou hebben, want ik maakte me wel zorgen over mijn fitheid en stoelgang omdat ik al over 3 dagen de behoorlijk zware Inca Trail zou gaan lopen....

Een memorabele dag

Vandaag was dan de grote (en weer zonnige) dag van het uitdelen van kleding en schoenen bij de worker kids..!

Rond half 9 met volgeladen auto al die kant op want we moesten nog 51 paar schoenen en joggingpakken per kind uitzoeken en klaarleggen en vanaf 10 uur zouden in principe er al camera's en burgemeester kunnen komen. Veel werk maar ze zijn daar altijd erg georganiseerd en uiteindelijk lagen schoenen en kleding keurig bij elkaar op lange tafels met een naam erbij. Ruim er om heen alle stoelen. En een officiel geluidsinstallatie + geluidsman erbij die gezellige Peruaanse muziek draaide. De kinderen moesten hun officiele shirt van de opvang aan (wist niet dat ze dat hadden), en allemaal van groot naar klein in een rij. En braaf stil dat ze waren, niet eens geklier of geklets in de rij!

De burgemeester en zo'n 5 van zijn ambtenaren (wethhouder/secretarissen?) kwamen uiteindelijk veel later aan, gelukkig maar, gaf ons iets meer lucht, ik kon nog net mijn zwarte handen van al die schoenen wassen.Iedereen keurig in pak. Ik had ook mijn mooiste kleding aan: een vale zwarte spijkerbroek en een grijs vest met capuchon, maar zowel mijn kleren als mijn haren waren in elk geval weer gewassen!

Nadat hij eerst de hele zaal met zo'n 40 kids en volwassenen had gezoend begon de ‘ceremonie'. Ik moest naast de burgemeester zitten...en naast mij alle hoge piefen van de gemeente. Nu had ik niemand naast me die wat kon vertalen want Eli zat nu te ver weg.. Via de microfoon werd door een andere pief in strak pak allerlei praatjes gehouden waarin ik mijn naam en 'Holanda' nogal vaak hoorde vallen, eigenlijk het enige wat ik verstond, gelukkig maar want er werd nogal geklapt dus ik moest op het juiste moment af en toe even niet klappen.

Ook Neto, de oprichter van Carisma Peru en mijn tijdelijke familie hield ook nog een speech. Omstebeurt werden de kinderen opgeroepen en moest ik of de burgemeester of een van de wethouders de kleding en schoenen aan het betreffende kind geven, heb heeeeeeeeeeeel veel kussen gekregen van de kindjes, ze waren zo ontzettend blij!

Kreeg toen van de burgemeester een certificaat door de halve gemeenteraad ondertekend uitegereikt, en van Rubby (coordinatrice vd kids) een handicraft tas en soort handicarft beeldhouwwerk van moeder, vader, kindjes en babies met een persoonlijke tekst erop. Leuk en heel lief, alleen had het beeldstuk wel iets lichter en kleiner mogen zijn dan 3 kg! (aangezien ik m'n rugzak op de gram heb zitten afmeten..!)

Toen kreeg ik de microfoon... nou ik was niet voorbereid op een speech, dus heb wat gehakkeld in m'n beste spaans en al met al leek het blijkbaar nog wel ergens op want ze reageerden enthousiast. Nu is mijn spaans nog altijd beter dan hun engels (= 0) dus geen wonder (zelfs de burgemeester kan niet meer dan ‘Thank you' in het engels zeggen..). Maar 't viel wel mee al met al.

Ik tel ze niet meer maar heb weer een aantal stevige hugs van de 'mayor' mogen ontvangen..joehoe..! dat behoeft in elk geval geen vertaling. De kids moesten snel douchen en liepen even later allemaal in hun nieuwe tenue en een hoop foto's zijn gemaakt en ik werd nog 2x geinterviewd met een camcorder op me gericht en daar bakte ik maar weinig van. In elk geval heb ik wel kunnen zeggen dat dit alles van ‘mi amigo's, familia y collegios de Holanda' kwam. Alles is gefilmd..

Er was ook een zeer arm vies vrouwtje en een nog viezer 2 jarig jongetje uitgenodigd om er bij te zijn, zij kreeg ook kleding voor een paar van haar kinderen die in de opvang zitten en ook voor haar vieze jongetje waar ze ontzettend blij mee was. Zij zagen er heel slecht uit, ze blijken niet echt een huis te hebben maar in een schuur zonder ramen te wonen. Ze had ook nog een paar oudere kinderen die waarschijnlijk ergens ondankbaar werk doen om een paar centen te verdienen.

Het jochie van 2 zag er heel ongezond uit en stonk erg naar stront. Hij zal wel onzindelijk zijn en geen luier hebben. Ik zei dat ze wel hier kon douchen, maar geloof niet dat ze daar behoefte aan had (of ze begreep het niet?). Heb haar nog wat geld in de handen gedrukt toen er even niemand bij was, zoveel dankbaarheid voor die paar euro dat ik erg m'n best moest doen om niet te gaan janken..

Poeh...

Tussen de middag gingen we met ons eigen clubje uit eten,dat hadden we wel verdiend! In het zonnetje op een mooi binnenplaatsje werd een hele berg fried calamaris, garnalen etc geserveerd. Neto had een paar liter cola besteld maar later kwam er ook ineens bier bij om mij eens wat Peruaans te laten proeven: een mix van cola+ bier... (ik noem het kinderbier) nu ja, het maakt de cola minder zoet, maar zodra mijn mix op was heb ik gewoon bier in m'n glas gegoten, da's toch lekkerder nietwaar?

Om 15 uur naar de kids in Urpaycancha, samen met nu weer 2 andere van de Amerikaanse studenten en met zoals altijd de sympathieke Adriana erbij. Na een klein uurtje simpel Engels en wat gespeel gaan we altijd volleyballen in het weilandje, die kinderen van rond 9 jaar zijn erg goed! Er wordt altijd veel gestoeid en gelachen in het veld en ik vind het zelf steeds leuker worden. Mayli (7) is dol op mij, hangt vaak aan me en moet haar altijd een handje geven als we teruglopen, ze ziet er ook lief uit. Maar ook Luis (10) is een stoere wat stoute jongen die ook vaak aan mij hangt. Ik hoef hier bar weinig te doen om in de smaak te vallen. Maar ze hoeven ook niks van mij: geen kamer opruimen, geen tafel afruimen, geen Rekentuin doen, geen kleren opruimen, hoeven niet op te schieten.. .

Nou, dacht ik klaar te zijn voor vandaag, werden we om 17 uur opgehaald door Eli en Neto om weer terug naar de worker kids te gaan die er ‘s middags altijd zijn en die daar dan ook eten. Die moesten nl ook nog de kleding en schoenen krijgen, en ook weer van mij... Nu waren er grotere kinderen tot zo'n 15 jaar en het waren er veel meer dan ik altijd ‘s ochtends heb. Ze waren flink aan het stoeien met de andere 6 Amerikaanse studenten (gelukkig doe ik de rustige ochtend shift!!).

Dus het uitdelen ging weer verder, net als de zoenen, praatjes, mijn nog slechtere speech in het Spaans.. 2 jongens gingen een liedje zingen, er werd gebeden en gegeten en ik kreeg nog een paar dankwoorden van een paar kinderen. Erg aandoenlijk.. Rachel, de gezellige studente die naast mij zat, trok het niet meer en ging weg en ik moest zelf ook af en toe even hard aan iets anders denken om ook niet te gaan snotteren.

Uiteindelijk was iedereen blij, maar toch niet iedereen... Later zag ik dat 2 meisjes van een jaar of 10 heel zielig samen overbleven en samen elkaar troosten, want zij hadden om duistere redenen niks gehad... En er was niemand van de vaste staf die het zag of zo, of het niet wou zien? Ik kon ze slechts een paar nieuwe onderbroeken geven maar dat was natuurlijk een schrale troost. Dit was zo zielig. Later heb ik Rubby geld gegeven om ook voor hen alles te kopen en de volgende dag hebben ze het ook gekregen, maar dat is toch anders.

Wat een dag.. vol mooie, ontroerende momenten.

Weer een druk dagje

Grrr... een uur lang proberen water uit de douche te krijgen maar er bleek bijna geen water te zijn, dus heb me voor het eerst sinds een eeuwigheid geleden 's ochtends niet gedouched....met bodylotion en genoeg deodorant op rook ik uiteindelijk wel lekker denk ik, maar had graag m'n haren gewassen..

Met de 3 senorita's, de begeleidsters van de workerkids, zijn we tussen de middag gaan shoppen voor de overige 40 joggingpakken, mijn eigen lijstje was niet zo lang meer dus ik was heel blij dat mijn buit redelijk snel binnen was en ik was nog blijer toenze mij in een taxi stopten met 5 zakken kleding om naar huis te gaan om te eten, en dat zij de overige 20 nog wel zouden kopen. Het is leuk om wat kleding voor de kinderen te kopen, maar inmiddels een 'hell of a job' hier in Peru waar je zoveel winkeltjes moet afstruinen, onderhandelen en alles 1 voor 1 gezocht en uitgepakt moet worden..

In de middag met Adriana (coordinator) naar de streetkids in Urpaycancha gegaan, samen met 2 van de 8 studenten. De afgelopen week was ik de langste in de hele midden Andes, maar nu deze amerikaanse jongens van 2 meterhier zijn, voel ik me ineens weer eens normaal!

Had ik al gezegd dat ik sinds ik in Peru ben nog geen enkele westerling tegen ben gekomen?

Het is grappig om te zien hoe snel de kinderen aan deze knullen gewend zijn en met hen willen dansen en stoeien enzo.Nog grappiger dat deze jongens, beiden met grote shorts, witte T-shirts, een niet te kleine neus en een baseball pet op ook wel weer wat onhandigs en slungeligs hadden dat ik al gauw ze voor twee Muppets aanzag. En ik moest ook wel in mezelf lachen toen we terug gingen met een combi (minibus) die steeds maar voller gepropt werd met mensen, en zij met hun 2 meter nogal schaapachtig zatten te kijken toen ze volledig ingekneld en opgevouwen zaten met door de kinderen geplukte bloemetjes in hun handen, voor het eerst in Zuid Amerika in het zeer chaotische verkeer...

Toen we om 18 uur thuis kwamen was er niemand en ik had eigenlijk voor het eerst even niks te doen, dus stelde voor om een biertje ergens te gaan drinken. De jongens hadden doucheverplichtingen en gingen naar hun eigen huis, maar Adriana wou wel mee en al vrij gauw een leuk cafe restaurant gevonden en weer eens een met gezelschap een biertje heb gedronken.

Zij spreekt een heel klein beetje engels en ik idem dito Spaans dus geen zware of melige gesprekken, maar ze is leuk en het was gezellig met haar in de kroeg te zitten, bier te drinken en veel ‘canchos' te eten (gebakken enorme maiskorrels in olie, erg lekker).

Heb zo'n vermoeden dat ik wat vaker van biertjes ga genieten hier..

Een Invasie van Amerikanen

Om 4.15 opgestaan in La Merced om een erg vroege bus te pakken naar Huancayo om direct door te gaan naar de worker kids. Douche was koud dus klagen in het spaans bij de slaperige man bij de receptie, met name omdat ik daar nog extra voor betaald had, maar die alleen maar kon melden dat de douche pas warm werd na 6 uur ‘sochtends. Nu ja, ik ben al aardig wat gewend inmiddels.

Pas om half 6 ging de bus en eenmaal in Huancayo was het al na tienen en aangezien ik echt wat eten moest scoren kwam ik pas om 11 uur aan bij de worker kids die alweer bijna weg waren.

Dus ik kon al weer snel naar huis voor de lunch waar inmiddels een groep van 8 medisch studenten uit de VS luidruchtig aan het monopolien waren. Zij waren de nieuwe vrijwilligers en zouden in o.a. in het armen ziekenhuisje wat dingen gaan doen (injecties geven enzo). Het was een verademing weer eens mensen te ontmoeten die engels spreken, de eerste westerlingen sinds mijn vertrek uit Amsterdam!

Gezellig en lang gekletst met een van de meisjes 'Rachel'. Ik vond haar eerst wel een erg lawaaiig type maar ze bleek een hele leuke meid met inhoud en humor te zijn.

2 meisjes zouden slapen in de kamer naast mij en de anderen verbleven in een ander huis hier vlakbij. Even wennen zo'n drukte in huis, maar het leken me wel leuke types,allemaal zo'n 23-27 jaar en niet bepaald stille Willies.

En ‘s avonds moest ik nog 19 joggingpakken kopen dus weer flink op pad en uiteindelijk er 10 met veel moeite kunnen vinden, ik zat een beetje in de verkeerde buurt en kon natuurlijk m'n eerste adresjes niet terugvinden (bleek achteraf ook dicht te zijn).

Ja... heb het wel druk met deze goede doelen actie!! Maar dit alles geeft veel energie, ben benieuwd wanneer dat op is, ik hoop niet tijdens de Inca Trail.

La Merced en bijkomen tijdens dagtocht

Ondanks de herrie van de bars die zich blijkbaar in mijn straat bevonden daarna toch goed geslapen in m'n hospedaje in La Merced. Relaxed ontbeten in het gezellige restaurantje weer tegenover de Plaza met fried eggs, broodjes en2 mega papaja- en ananassappen. Voelde nog behoorlijk m'n benen van het nachtelijk avontuur van de avond ervoor. Maar vandaag zou ik de hele dag een toeristische trip ‘El Perene' doen met weinig verder lichamelijke uitputting op het programma. In een busje van 12 met vooral te dikke Limanese families en stelletjes + ikzelf . Genieten van uitzichten, een native indianenstam 'Pampa Michi' en enorme watervallen. En ja hoor, bij de indiananen voelde ik de bui al hangen..... iedereen moest een indianenpak aan en later samen met hen gaan dansen... Nou daar heb ik dus heel ongezellig principieel NIET aan meegedaan en heb me zinvoller bezig gehouden met foto's maken van de zeker mooie indianen en hun kinderen.

De eerste waterval Catarata Bayoz was enorm toeristisch. Maar dan kun je er wel wat snacken, dus een fried banana op een stok gesnackt en snel ontsnapt richting waterval zodat ik niet in de kudde hoefde te lopen. Een mooie flink hoge waterval waaronder je kon poedelen, maar het bruine water (door de stortregen van vannacht) en 100 Peruanen op een kluitje in zwempak trokken me niet zo. Het was vooral komisch al die mensen te zien poseren voor allerlei fototoestellen! De andere waterval (Velo de la Novia) was een stukje de andere kant op en was nu ook weer weggevlucht van de meute en heb zelfs rustig kunnen plassen naast het pad.. Dus lekker alleen genoten van die imposante waterval. Later pas kwam ik mijn reisgenoten tegen, die allemaal lekker hadden gebaad bij de eerste waterval. Overigens waren ze wel vriendelijk en heb ook wat in de bus met het meisje (16?) gepraat en me de hele dag afgevraagd of ze zwanger was of gewoon veel te dik.

In de namiddag gingen we naar een restaurantje waar ik aan een leuk tafeltje onder een rieten parasol verder de tuin in ging zitten met mooi uitzicht. De anderen bleven meer binnen dus ik heb genoten van de rust, een geweldige Ceviche en een grote bier! De ceviche was gemaakt van een lekkere rauwe vis uit de rivier gemarineerd in limoen, een van de Peruaanse specialiteiten.

Daarna een klein tochtje in een boot over de (wijde) rivier wat wel wat langer had mogen duren, de omgeving was erg mooi met de wat lagere zon en ik houd wel van varen. Pas rond 20 uur weer terug, op zoek gegaan naar een wekker, want mijn mobiel was op en ik moest de volgende dag (maandag) rond 4 uur op om de bus om 5 uur te pakken. Lekker rondgestruind in het levendige plaatsje en bij een chinees later een lekkere wonton soep met rijst gegeten.

La Merced en Jungle by Night

Mijn ‘familie' is dit weekend naar Lima gegaan en gelijk slecht geslapen vanwege vreemde geluiden in huis en enorm veel lawaai buiten en ik vond het niet echt leuk alleen in huis. Maar m'n gebrek aan slaap kon ik niet inhalen dmv een keer echt uitslapen want ik wilde na La Merced, een klein stadje in de beginnende jungle van de Amazone, 4-5 uur met de bus. Met een van de duizenden taxi's naar het busstation (taxi's zijn overal, makkelijke en kosten maar 1 euro) wat ook daar goed georganiseerd was.

Me geinstalleerd in de bus met met een flinke daypack en een mooie reis door de Andes gemaakt met in de hogere gebieden vooral gras en lage begroeiing en hier en daar een kudde schapen (>4000 m). Ik heb tevens nu mijn eerste 2 lama's gespot, leuk! Zoiets loslopends in een Andes-wei heeft wel meer ambiance dan die 2 lama's in het Amstelpark.

Rond 14 uur aankomst in La Merced waar het heerlijk tropisch warm was en heb een hostal uitgezocht met warm water (blijkt achteraf alleen ‘s ochtends te zijn) en daarna lekker op slippers in een summer-outfit naar een travelagency gegaan om wat trips te plannen. Wat een vrijheid!

Handig, die jongen daar vertelde over de tochtjes en gebruikte Google Translate om het mij eea duidelijk te maken (spaans - engels). Kreeg ook allerlei Youtube filmpjes te zien van hun activiteiten; ze lopen bepaald niet achter hier. Inmiddels had ik behalve een standaard dagtocht voor de volgende dag, ook wel veel zin in een nachtelijk tochtje door de jungle (ook al was ik eigenlijk wel erg moe van de hele week en m'n slechte nacht). Dat stond niet op hun standaardprogramma maar het was allemaal mogelijk en ik zou dan een privetocht maken met de gids die daar ook rondliep en me wel OK leek. Moest wel al een uur later me melden om dan rond 17 uur te vertrekken. Had nog niks gegeten behalve ontbijt en wat crackers en moest onderhand wel een flinke maaltijd hebben EN ik had al urenlang uitgeken naar een grote fles bier op een terras, dus dat was opschieten geblazen.

Een terrasje was er niet maar wel een leuk restaurantje met uitzicht op een gezellig kleine Plaza de Armas + het standaard koloniaals kerkje erbij en heb me daar tegoed gedaan aan een lekker 2 gangen menu met forel en natuurlijk de 650ml fles bier...

Het was een beetje teveel eten en drinken in een half uur, maar ik kreeg het allemaal goed naar binnengewerkt en was verzekerd van een goede bodem om de jungle in te gaan tot 22 uur .

Mijn gids heette Juan, was 28 jaar, single en had een kapmes van bijna een meter bij zich. Dus ik kon niet achterblijven en dus ik kwam ook bewapend met een Victorinox zakmes van 10 cm. Kaplaarzen aan, stok mee en time to go into the wild!

Via een 100 jaar oude hangbrug over een behoorlijk snelstromende rivier de jungle in, eerst mango- papaya en sinaasappelbomen, daarna werden het kleinere paden en gingen we door stroompjes en kleine watervalletjes lopen en klimmen en was het flink hiken geblazen door het donker. Met zaklamp, stok en fototoestel had ik vaak handen te kort om enigszins droog te blijven.

Nou hoopte ik op wat Amazonewild, maar dat bleef beperkt tot 2 apen, een aantal enorme en giftige spinnen, vlinders, een slang die ik gemist heb, leafcutter-ants, nog meer grote mieren, termieten en Juan. Die laatste viel wel mee, heb wel een stuk zilvererts als kadootje gekregen en hij had het iets te vaak over die mooie volle maan maar aangezien ik bepaald onromantisch reageerde had ik verder geen last van avances.

Blijkbaar dacht ie toen dat ik Jane was ofzo en niet de jungle zou verlaten voordat ik een reuzenmiereneter aan m'n stok gespiest had, want uiteindelijk hebben we 5 uur gelopen! Op het laatst was ik het wel beu en erg moe,zere voeten waarvan eentje in een laars vol water, maar goed, het was leuk en ik heb m'n jaarlijkse dosis Jungle by night weer gehad, al mocht het wel een paar uurtje korter duren.