Ik had hostel Casablanca gereserveerd en hen gezegd dat ik om 6 uur 's ochtends aan zou komen, maar na 20 min aanbellen deed er maar niemand open. De aardige taxichauffeur bleef bij me mee wachten en stelde voor om naar een ander hotel te gaan. Ik ben daar nooit zo happig op, omdat hun smaak meestal toch wat anders is en ze vaak commissie krijgen waar je zelf uiteindelijk indirect voor moet dokken, maar ik had ook geen zin om nog een uur op de stoep te zitten wachten. Het andere hostel (‘Inkarri') waar de chauffeur me naar toe bracht was OK en 18 euro. Ook in een koloniaal gebouw, met binnenplaatsje waarboven kleine galerijtjes met de kamers al was de kamer niet zo fancy, maar de douche was goed.

Dus om 8 uur stond ik al fris en fruitig op de Plaza de Armas met zijn mooie kathedraal. Veel gebouwen zijn wit en van lavagesteente gemaakt want Arequipa is omgeven door vulkanen. De meest mooie vulkaan zoals een vulkaan eruit moet zien is ‘El Misti' die je duidelijk kunt zien vanaf de Plaza.

Er vinden hier regelmatig lichte aardbevingen plaats. En soms ook een grote. Maar mijn hostel scheen aardbevingsbestendig te zijn want het had een bordje met ‘Zona securo de sismos'. Ik dacht dat dit betekende dat ze een beveiligd WiFi netwerk hadden...(Uiteindelijk zal ik wel ooit wel spaans leren als ik hier nog jaren zou blijven.).

Met een cappucino en een pannenkoek zat ik heerlijk in het vroege zonnetje op een bovenste galerij naast de Plaza, dus een goed begin van de dag!

Eerst naar het Catalina klooster, een ontzettend mooi complex van kalksteen met kleine straatjes genaamd ‘Cordoba', ‘Sevilla' etc. in blauw en rood geverfd steen met honderden ruimtes waar vroeger de nonnen verbleven, sliepen, kookten en andere brave dingen deden. Nog steeds schijnen er een paar nonnen te zitten, maar die zitten goed verstopt. Alles deed erg mediterraan aan en ik was er wel anderhalf uur zoet.

Toen naar het Museo de Santuary, ofwel het museum waar het meest bekende Inca kind-mummy ‘Juanita' ligt. Ik had net mezelf ontdaan van een hoop kleren omdat het flink warm geworden was en liep voor het eerst sinds de jungle weer in een korte broek en een hemd wat nu net NIET het juiste moment was om dit museum te bezoeken. Want het was erg koud binnen, maar ik kon een sjaal lenen.

Eerst werd er een indrukwekkende documentaire getoond hoe deze Inca mummy werd gevonden door een expeditie, op de Tampato vulkaan op zo'n 6000 m hoogte. Daar is ze ong. 500 jaar geleden geofferd voor de goden. Ze was een meisje van 12.. In dit filmpje was alles sfeervol gereconstrueerd. Voor deze laatste reis heeft dit meisje met haar offeraars (oa een Inca hogepriester) honderden kilometers door de kou op enorme hoogte af moeten leggen. Niet op Gore-tex Llowa wandelschoenen maar op sandalen van wol en touwtjes. Waarschijnlijk kun je zo'n barre tocht alleen overleven met veel coca en andere pepmiddelen.

Er zijn een stuk of 10 kind-mummy's gevonden in Peru (de leeftijd varieerde tussen 8 en 17 jaar). Het gebeurde niet vaak, maar zo nu en doen moesten de goden goedgestemd worden. Al bij de geboorte werd bepaald of een kind later geofferd zou worden en hun hele leven werd daar al aan gewijd. Zulke kinderen werden erg goed verzorgd en moesten gezond en mooi zijn. Ze wisten dus al jaren eerder dat ze uiteindelijk aan de goden geofferd zouden worden..

Diverse kledingstukken en offerbeeldjes zijn gevonden. Alles werd er dus vrij koud en donker tentoongesteld zodat het maar zo lang mogelijk goed zou blijven.

Als laatste zagen we dan Juanita in een nog koudere glazen kist. Heel klein in een foetus houding, erg treurig om te zien. Hopelijk was zodanig gehersenspoeld en verdoofd door de kou dat ze het allemaal niet zo erg meer heeft meegemaakt. Ze blijkt door een klap op haar hoofd om het leven te zijn gebracht en werd zo achtergelaten op bijna 6000 m voor de goden.

Blij dat ik daarna weer op kon warmen in de zon. En ik had flink honger gekregen. Hoog op een terras bij ‘Restaurant on the Top' rond de Plaza een lekkere Lama Saltado gegeten en 2 heerlijk verse maracuya fruitjuices op. Verder rondgelopen, geshopt en een 2 daags uitstapje geregeld naar de Colca Canyon.

Rond een uur of acht wou ik eten, maar vond dat veel tentjes vrij verlaten waren of juist vol met toeristen zaten. Uiteindelijk wel ergens leuk terecht gekomen, druk, maar leek meer op een cafetaria met taarten maar wel met snelle obers. De enchillada's met kaas waren lekker maar het was niet zo heel veel, dus ik lustte nog wel wat dus voor het eerst een keer een toetje genomen met een cappucino (normaal zit ik altijd propvol na het eten).

Het werd dus een enorm toetje van ijs met banaan, chocola en slagroom... ! Erg lekker maar kon hem niet op. Dit was echt een toetje voor Myrthe geweest!