Slecht geslapen dus. Om half 9 bleek dat Daan en Myrthe wel wilden skypen, Myrthe was met vriendinnetjes net uit school en Daan werkte thuis. Dus in bed met hen geskyped. Myrthe leek wel verbaasd mij nog zo onuitgeslapen in bed te treffen. Communiceren met skype is wel leuk maar toch wat vreemd; je zit maar naar elkaar te kijken terwijl er weinig te zien is eigenlijk. Later met Daan nog verder gekletst tot bijna 10 uur en moest ik opschieten om nog ontbijt te krijgen (overal altijd platte broodjes met jam / boter, thee en verse juice).

‘s ochtends op de Plaza de Armas een tour zitten regelen terwijl intussen er muziek klonk en allerlei dansgroepjes op straat hun traditionele dansen vertoonden. Een kleurige vrolijke boel.

Trouwens je hoort zowieso heel veel muziek overal in Peru, in Huancayo en Lima meer Salsa, hier in Cuzco hoor je meer traditionele panfluitbandjes op straat, vooral voor de toeristen blijkbaar.

Rondgelopen, gewinkeld en een enorme grote ciabatta met kip, ei, tomaat en avocado gegeten weer een van de weinig terrasjes aan een plein, lekker maar ik was redelijk geveld daarna. Maar wou toch de berg op naar een Inca site. Dat ging traag en m'n benen waren als lood, maar uiteindelijk boven met mooi uitzicht. De Inca site vereiste een heel duur ticket wat voor meer sites te gebruiken was maar waarvoor ik geen tijd meer had. En ik was er ook te moe voor, dus ik ging liever in het gras zitten om van het uitzicht te genieten.

Daarna weer terug Cuzco city in naar de volgende site: Qorikancha. Een heel mooi koloniaal bouwwerk met perfect gebouwde Inca muren er nog in.

Om 17 uur had ik een afspraak bij het Ninos Hotel. Dit is een van de twee hotels waarvan alle opbrengst gaat naar de opvang en zorg voor arme kinderen in en rond Cuzco. Een Nederlandse vrouw 'Jolanda' heeft 15 jaar geleden tijdens haar reis in Peru verwaarloosde arme kinderen letterlijk uit de goot gehaald, geadopteerd en is met hen in Cuzco bijven wonen. Inmiddels heeft ze op 5 lokatie's een dagopvang voor 600 kinderen gerealiseerd waar ze eten, drinken, gezondheidszorg, douche, aandacht en liefde krijgen, op voorwaarde dat de kinderen naar school gaan. Een stuk of 20 kinderen is geadopteerd door locale pleegouders.

Dit lijkt dus veel op de opvang waar ik was in Huancayo, maar dan groter, verdeeld over meerdere plekken, met meer betaald personeel, maar zonder overheidsgeld. Het geld komt uit de inkomsten van het hotel en van donaties. Ik heb een rondleiding gekregen door een van de 5-6 opvang huizen wat er goed uitzag. De kinderen waren al naar huis, maar dagelijks komen hier zo'n 70 kinderen. Ze vieren er ook kerst, verjaardagen maar inmiddels ook Sinterklaas.... Ik was inmiddels overtuigd dat dit ook een heel goed project voor straatkinderen was.

Omdat ik dankzij ons afding-talent nog redelijk wat geld over heb gehouden na al onze kleding aankopen in Huancayo en het overige geld ook aan straatkinderen in Cuzco wou besteden, heb ik 200 euro gestort in de Ninos Foundation. Jolanda, die er nu niet was, zal tzt contact met mij opnemen om een evt gewenste besteding van het geld te bespreken.

(en hebben ze er 135 onderbroeken van gekocht)

's Avonds had ik nog steeds geen honger na die enorme lunch van vanmiddag en had ook geen zin om eruit te gaan want moest ook m'n volledig na-Inca-trailse chaos weer in m'n rugzak zien te krijgen, dus mijn diner bestond uit een pak crackers en een grote fles bier.

Best lekker een keer 'thuis' te eten..