Een off-day - donderdag 19 mei

The Day After

Na elk hoogtepunt komt meestal ook een dieptepunt en dat kwam vandaag...

Vanochtend vroeg wakker van wat buikpijn en daarop als een speer uit bed naar de WC ... verdere details laat ik deze keer maar achterwege..

Nu kwam het dan wel mooi uit dat ik al om 6:30 wakker was want dan kon ik gelijk naar beneden even het journaal kijken. Ik kijk hier verder nooit TV, maar deze keer wel want misschien kwam ik wel op TV! En inderdaad! Gelukkig het goede kanaal op het juiste moment gevonden en even later werden er stukjes en beetjes van gisteren verslaggegeven! Ik kwam ook nog enkele seconden pontificaal in beeld tijdens mijn ‘TV interview' waarin alleen mijn enige engelse zin werd uitgezonden en al mijn hakkelige Spaans eruit was geknipt (gelukkig maar); ik vond het maar niks om mezelf ingezoomd op TV te zien, maar voor de rest was ik gelukkig alleen maar uitgezoomd in beeld samen met verschillende kinderen en de burgemeester.

Leuk! Het journaal gehaald, toch nog een hoogtepunt vandaag!

Maar verder was het een redelijke off-day; ik voelde me zo slap als een vaatdoek, maar ben wel naar de kids gegaan met een hap Norit achter de kiezen en heb vooral gezeten in het zonnetje en weinig actie ondernomen. Hoefde eerst ook niet want ze kregen tandenpoets les. Ze vonden het ook leuk om gezellig naast me te zitten en heb de WC sessies gelukkig kunnen uitstellen tot thuis.

Tussen de middag thuis weinig gegeten, geen trek,maar het was wel weer gezellig met de Amerikanen. Nog een handwas incl. zwarte spijkerbroek gedaan in ijskoud water, maar wel met waspoeder. De wasserette hier tegenover is nl meestal dicht (en hier is geen wasmachine).

Daarna heb ik een keer niet achter m'n laptop gezeten maar ben in het parkje vlakbij in het gras een boekje gaan lezen. Voor het eerst. Ik had daar de hele middag wel willen blijven. Het is overigens al heel lang volop zonnig overdag en gelukkig ook 's nachts minder koud.

Maar om 15 uur moest ik naar de Urpaycancha kids, samen met Adriana en nu ook met Rachel er bij. Mijn Amerikaanse gezelschap 's middags wisselt elke dag. Soms hebben er een paar Spaanse les en dan gaan er weer 2 anderen weer met mij mee. Leuk en gezellig, ik leer ze zo ook wat beter kennen.

Vandaag gingen we 14 paar schoenen en joggingpakken aan deze kinderen uitdelen. Dit was niet zo georganiseerd zoals gisteren (lees: chaotisch) Rachel leerde ze nog wat Engels tussendoor en uiteindelijk had bijna iedereen wat nieuws aan. En blij dat ook deze kinderen waren!

Ze voelen gelijk een stuk frisser aan in hun nieuwe outfit. De jongens waren vooral blij met de stoere sneakers en de meisjes liepen trots in hun kleurige warme joggingpakken. Een enkel paar sneaker gaf ook nog licht als je er op liep; achteraf natuurlijk iedereen lichtgevende schoenen moeten geven, maar het was al lastig genoeg om uberhaupt de juiste maten te vinden.

Omdat niet alle kinderen er altijd zijn en sommigen niet meer komen en er ook weer nieuwe bij zijn gekomen, matchte niet alles dus heb Adriana later nog geld gegeven om nog wat extra te shoppen en deze dan de volgende dag dan te geven. Dat was dan ook geen probleem.

Ziezo.... in totaal 72 kinderen aan fatsoenlijke kleding geholpen deze week! Maar wat ben ik blij dat dit er op zit!!

Omdat we altijd terug gaan met een combi (minbus) en in het centrum uitkomen zijn we met z'n drieen nog even naar een trendy cafe-restaurant gegaan. Nu voelde ik me nog steeds niet lekker, maar ik had wel trek in bier ook met de gedachte dat bier misschien ook zou helpen tegen darmklachten. Adriana en Rachel hadden honger dus die bestelden wat te eten: frites en een sate spies van koeien HART....Koeienhart op een stokje leek me nou helemaal niks, maar de smaak was overwacht lekker, maar geef mij maar gewoon biefstuk en dat hart mag Timmie hebben. Dus ik hield het bij 1 stukje en had verder genoeg aan m'n biertje. Leuke gesprekken met de vrouwen onder elkaar..

Nu bleek dat iedereen in mijn huis, zowel mijn gastgezin als de Amerikanen morgen (vrijdag) naar La Merced gaan voor een lang weekend naar de jungle, dus dit was mijn laatste avond met iedereen. Al voelde ik me niet superlekker en was iedereen doodmoe en waren er ook anderen niet helemaal fit, toch zijn we met z'n tienen na het eten naar het centrum naar een leuk cafe gegaan om vooral ‘Pisco Sour' te proberen. Dat is een Peruaanse cocktail van Pisco en met o.a. limoen en geklopt eiwit. Was lekker! Maar omdat 1 Pisco Sour overeenkwam met 3 bier en ik niet langzaam kan drinken en geen zin had om ook nog misselijk te worden, heeft een van de jongens mijn laatste slokken opgedronken.

Het was een erg gezellige avond en het was leuk om een keer in een lokale leuke bar te zitten.

Jammer dat ik ze maar maar een kort weekje heb meegemaakt, anders hadden we vast nog meer gezellige Pisco Sour avondjes gehad..!

Verder hoopte ik ook dat de hoeveelheid alcohol in de Pisco Sour een bacteriedodende werking in mijn wat lijf zou hebben, want ik maakte me wel zorgen over mijn fitheid en stoelgang omdat ik al over 3 dagen de behoorlijk zware Inca Trail zou gaan lopen....