Inmiddels ben ik al aardig gewend aan de kou en de bergen afwas en overvolle open vuilnisbak in de keuken zijn nu ook verdwenen. Waarschijnlijk was dat een overblijfsel van de 8 vrijwilligers die net vertrokken waren toen ik daar aankwam. Vandaar ook 6 pakken halfopen drinkyoghurt en restanten eten overal. Maar sommige dingen zou ik toch wat hygienischer doen (afdekken van eten, roomboterkuip afwassen voordat er een nieuw stuk boter in komt). Maar bacterien vinden het hier zeker ook te koud, vooralsnog ergeen last van en heerlijk eten.M'n slaapkamer raam heb ik altijd open en de hondenlucht lijkt nu redelijk weg te zijn. Of ik ruik en zie het allemaal niet meer... Mijn kleren, snoeren en adapters en andere prullaria heeft zich al gezellig over de hele kamer verspreid. Ik denkniet dat ikmijn kamer meer hoef te delen. Rond half 8 's ochtends komt de zon in mijn kamer, wat erg aangenaam is en als ik over de muur kijk zie ik de bergenvan deMontaro vallei. Meestal ben ik dan al uren wakker en op m'n laptopje aan het schrijven, ben heel blij dat ik die mee heb en ook dat ik nog steeds vroeg wakker wordt!

Inmiddels krijg ik al wat sneller water uit de douche dus sta ik iets korter in m'n nakie te kleumen. De eerste dag duurde het wel 10 min voordat ik normaal warm water had en waarbij ik niet bevroor of gekookt werd. Het is nl een electrisch ding en elke dag moet ie een half uur van te voren aangezet worden en er zijn meerdere knoppen waar je aan kunt draaien..

Zonder spiegel ben je ook snel aangekleed en aangezien mijn garderobe erg beperkt is valt er ook niet veel te zien aan mezelf.Ik heb wel een klein spiegeltje, want zonder oogpotlood kom ik de deur niet uit. In het badruimte van de opvang van de straatkinderen zijn wel spiegels, dus dan kan ik mezelf weer eens goed bekijken! Thuis hebben we enorm veel spiegels en spiegeldeuren, vandaar...

M'n ontbijt bestaat uit verse harde broodjes, brood, jam, drinkyhoghurt, soms een ei/ avocado/ banaan, (waar ik altijd Costa Rica herinneringen met Daan aan heb). De sinaasappel of kaneel-kruidnagel thee vind ik redelijk vies, dus ga maar eens op zoek naar normale zwarte thee. Om 8.15 staat het klaar en ontbijt ik alleen, zij zijn meestal druk met dingen regelen,hun dochter Marif van 3 aankleden en naar de creche aan brengen.

Marif is inmiddels ook aan mij gewend, zit nu in de kinderstoel naast mij en heeft zo af en toe peuterkuren. Oftewel, net als thuis. Alleen knoeit ze een stuk minder dan Luuk, meestal eet ze vrij goed en gooit geen dingen naar je hoofd. Het iseen schatje om te zien (en schoon) maar natuurlijk mis ikLuuk een beetje al is hetheerlijk even niet voor iedereen te moeten zorgen!Ze vind het leuk om mij na te doen: Met lepel en vork eten ipv met alleen een vork. Overigens ben ik niet erg gecharmeerdvande lokale eetgewoontes zoals eten naar binnen werken met een vork, breeduit zitten met ellebogen op tafel en smakken. Maar dat doen sommigen in Nederland ook...

Maar we hebben vaak leuke gesprekken,zij spreken goed engels, en ik sta versteld van de hoeveelheid energie zij in de projecten steken en bijzonder dat ze alles samen doen, met hun kind er vaak bij. Kan ik ook wat van leren... Maarik houmeer van efficientie, maar dat heb ik in NL ook wel veelmeernodig dan hier.

Hoewel ik op 3200 m hoogzit heb ik verbazingwekkend genoegnergenslast van.Sterker nog, ik barst van de energie en ben nog nauwelijks moe geweest. Heeftdat fitness misschien geholpen? Bijslapen doe ik wel weer thuis (..?)