Als uitzonderlijk vroege vogel stond ik na 20 min met de taxi al om 8:45 op de Plaza de Armas, het centrum van Lima. Heerlijk rustig en terwijl de zon steeds warmer werd, ben ik alle mooie koloniale kerken afgestruind en heb zo'n 4 missen bijgewoond. Dus kerk in, een foto, en er weer uit, maar het was erg sfeervol dat gezang en gepraat in het Spaans.

Lima centrum viel niet tegen, alle winkels waren nog wel dicht, maar er staan nog veel koloniale gebouwen en huizen met houten balkonnetjes en het is allemaal schoon en netjes. Mogelijk is het allemaal wat minder veilig 's avon ds, wat ik me ook wel weer kan voorstellen. Na flink wat gewandeld te hebben tijd voor wat te eten, maar het was nog te vroeg voor ceviche dus werd het een tosti , grote jus d ‘orange en een cafe con leche op een van de weinige terrasjes. Toen moest ik weer alweer terug naar Magdalena del Mar, maar de taxi kon de straat niet vinden dus kwam een kwartier later aan en stond de volgende taxi al al een tijd te wachten dus haastig alle bagage ingeladen en ook met veel file naar het Cruz del Sur busstation om daar de bus naar Huancayo te nemen.

Vandaag heb ik me vooral verbaasd over het feit dat Peruanen geen taille hebben.

Verder zijn ze 3 koppen kleiner en hebben bijna allemaal zwart steil haar. Het zal me niet lukken undercover door Peru te reizen.

Ik was helemaal voorbereid op een station vol zakkenrollers (w.o. regenhoes over dagrugzak), maar wat een sjiek (prive) busstation! Het schijnt dan ook een van de beste luxe bussen te zijn. De bagage werd officeel ingechecked en eenmaal in de bus zat ik 1st class in een megastoel met de nodige kussentjes en dekentjes en liep er een steward rond. Kreeg al snel eten en drinken en het was erg komisch om te zien hoe die steward een blad vol bekertjes drinken (zonder deksel) in balans probeerde te houden terwijl de bus om de haverklap optrok en remde. Hij knoeide niet, ik wel.

En toen was er BINGO!... Kon ik mooi mijn spaanse cijfers oefenen, heb uiteraard niet gewonnen (geen idee of er een prijs was, dat kon ik allemaal niet verstaan), maar ik win zowieso nooit met Bingo weet ik me te herinneren van 30 jaar geleden.

Nu..de rest van de reis door de ruige droge Andes die later wel wat groener werd met riviertjes en gelukkig niet al te diepe afgronden. Mooi maar ook slaapverwekkend, dus viel steeds in slaap terwijl ik m'n best deed naar buiten te kijken. De laatste paar uur moest een jongetje continu kotsen, maar was vooral erg vervelend voor hem en z'n moeder. En ik begon me te vervelen want het was inmiddels donker, dus een goed moment om dit stukje te schrijven al moet ik hier niet te lang mee door gaan anders moet ik ook kotsen.

20 uur, 7 uur bus uren later , aankomst in Huancayo en het is hier KOUD!